یاس به نام فریاس ( فریادِ یاس )

میدونم که تو هم توی قلبت عقده هایی داری ، عقده هایی که اومدن از نقطه های تاریک
تو مثل من دلت سوخت از نقره های داغی ، که حک کرده اسم مارو نقطه های یاغی
الان ۱۲ شبه از صبح به پای کاری ، بازم روبرو شدیم با سفره های خالی
این حرفا شدن فقط مشتی گفته های عادی ، تو هم پری از این همه حفره های مادی
خیابونا پر از مشتی کاسب پست ، پر از آدمای محتاج کاسه به دست
پر از آدمای خردمند و تحصیل کرده ، که زندگی انزوا رو بهش تحمیل کرده
پر از آدمای سخت کوش کارگر ؛ که کاغذ فردای روشن رو پاره کرد
پر از کسی که دنبال پول کلی گشت ، آخرم رسید به فروش کلیش
پر از اونا که سال ها خوندن درس های بدن ، نا امید گذاشتن از مرز های وطن
پر از بغضی که نترکید و اشک نشد ، پر از استعداد هایی که کشف نشد
پر از اون کسایی از خودی فریب خوردن ، بعد یه گوشه تک و تنها و غریب مردن
پر از ، پر از ، من ، تو ، قصه های درد ، بگو تو این لحظه از چی باید استفاده کرد
از فریاد همین که داد میزنم ، و میخونم و سکوتمو دار میزنم
من میمونمو صعودمو جار میزنم و بال میزنم به اوج قصه ها میپرم
از این به بعد حرف دلم رو فریاد میزنم ، و میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونمو صعودمو جار میزنم و بال میزنم به اوج قصه ها میپرم
پای حرف من بشین بگم چه ضجه ها کشیدم ، نسل ما چه دیدن قطره اشک ما چکیدن
مردمان بی غم درد مارو دیدن ، بی رحم تر شدن بد به حال میهن
چه باید کرد! از کی شکایت کرد! از این سرنوشت بد که منو شکارم کرد
نه ! تقصیر از منه که بهش اجازه دادم ، فک میکردم یکی میاد واسه نجات آدم
غافل از اینکه قلب ها پر از ترکشه ، که باعث اینه که چشمای تو تر بشه
غافل از اینکه هر کسی گرفتار دردشه ، امیدوارم هر چی گره داره حل بشه
وقتی میبینی قیمت ها با قدم های هجومی پیش میرن به سمت رقم های نجومی
تو مجبوری که به سقوطت پا بدی چون که تو هنوزم اسیر حقوق ثابتی
یعنی تنها چیزی که سمت تو سرازیره درده که تمام وجود تورو سراسیمه کرده
بهم بگو تو این مسیر آیا چراغی میتونه که این راه رو روشن کنه پس چه راهی میمونه
فقط فریـــاد ! همین که داد میزنم و میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم و بال میزنم به اوج قصه ها میپرم
بیا با من دلو به دریا بزن ، حرف دلتو فریــاد بزن ، تو این تباهی تو این سیاهی اینه درمان درد
————————————